Gelişen seçim kampanyası, havamızı, web sayfalarımızı ve posta kutularımızı genellikle yalanlarla güçlendirilmiş saldırı reklamlarıyla dolduruyor.
Her seçim döneminde gözlemleriz: Ölümcül seslendirmelerle televizyon reklamları, bulanık siyah-beyaz fotoğraflar ve alıntıların seçici biçimde kullanıldığı ucuz broşürler. Gözlerimizi devirir ve yalanları karmaşık demokrasimizin kaçınılmaz bir parçası olarak kabul ederiz.
Ancak yalanların önemi büyük. Söylemleri zehirler, hükümet hakkında sinizm yaratır ve günümüzün konuları hakkında ciddi görüşmeler yapmayı zorlaştırır. Eğer siyasetçiler göçmenlik ve iklim gibi konularda yalan söylerse, birlikte çözümler bulabilmelerini sağlayacak ortak gerçeklere de uzlaşamazlar.
Yalanları incelemeye ve siyasetçilerin neden yalan söylediğine dair bir kitabın yazarı olarak kariyerimin büyük bir kısmını harcadım. PolitiFact adlı doğrulama sitesinin kurucusu olarak başladım ve daha yakın zamanda bu konuları kapsayan bir kitabın yazarı oldum. Politikacıların yalan söylemesinin kâr getireceğine inandıklarına karar verdim. Bu, destekçilerinden puan alır ve bağışçılardan ödüllendirilmelerine yardımcı olur. Çok az veya hiçbir sonuç yok. Akademik araştırmacılar doğrulama yapılan haberlerin yanlış algıları düzeltebileceğini bulmuş olsa da, siyasi muhabirler ve bağımsız doğrulayıcılar, iddiaların büyük hacmiyle başa çıkamazlar. Partizan medya yalanları ya görmezden gelir ya da onları tekrarlar çünkü öfke uyandırır ve izleyici ve okuyucuları geri getirir.
Ancak bu dinamiği değiştirebiliriz – özellikle yalanı siyasette popüler olmamak haline getirerek.
Grover Norquist’in, Amerikan Vergi Reformu için Başkan olan Amerikalı muhafazakar anti-vergi grubunun lideri Grover Norquist’ten bir fikir alabiliriz. Uzun zamandır Washington’da güçlü bir isim olan Norquist, Cumhuriyetçi senatörlerin çoğunun ve Temsilciler Meclisi üyelerinin yanı sıra birçok diğer Cumhuriyetçi adayın ve görevlilerin imzaladığı ve “her türlü vergi artışına karşı olmayı taahhüt eden” Vergi Mükellefi Koruması Antlaşması’nın belirleyicisidir. Norquist, imzacıları kutlayarak ve karşı çıkanları baskı altında tutarak, Cumhuriyetçilerin vergi karşıtlığı kültürünü oluşturmak konusunda eşsiz bir güç olmuştur.
Vergi karşıtı taahhüt politikasının siyasetinden hoşlanmasanız da, akran baskısı ve parti kültürünün değişimi nasıl yarattığını gösteriyor. Şimdi, yalanla mücadeleyi tekrar düşünelim. Eğer adaylar ve seçilmiş yetkililer, yalan söyleme konusunda Cumhuriyetçilerin vergilere karşı çıkma baskısını hissederlerse, yalanları içeren reklamlar ve broşürlerle dolmaya ikinci kez düşünebilirler.
Aslında, yalanı azaltmak için teşvikleri değiştirmemiz ve her iki partide anti-yalan kültürü oluşturmamız gerekiyor. (Araştırmalarım, Cumhuriyetçilerin daha fazla yalan söylediğini bulsa da, Demokratlar da pek çok yalan söylüyor. Antlaşmanın her iki partiye de yayılması gerekiyor.)
Bu fikri öneren ilk kişi değilim. 2017’de benzer bir şey denemeye çalışan Intentional Insights adlı bir grup olmuştu, ancak gereken görünürlüğü veya çok sayıda imzacıyı sağlayamamıştı.
Bir yalan taahhüdü – adayın veya yetkilinin kampanya materyallerinde veya medyaya yalan söylemeyeceği şeklinde basit bir vaat olabilir – imzacıların takip edilmesi için bir kuruluşa ihtiyaç duyar. Daha sonra, akran baskısı ve seçmen ilgisi devreye girer. Adaylar, Norquist’ın imzacılarının yaptığı gibi reklamlarında ve konuşmalarında taahhütlerini öne sürebilirler. Yalan söylemeyen rakipler hakkında gürültü yapabilirler.
Taahhüdün uygulanması halkın görüşünde kalır. Bir zamanlar “gerçeğin hakemi” olmakla suçlanan biri olarak, tek bir kuruluşun kimin taahhüdü bozduğunu belirlemeye çalışması karmaşık hale gelebilir. Ancak grup bu bataklığa batmak zorunda değil. Sadece imzacıları takip etmek zorunda kalır ve yalan söyleyenleri halkın görüşüne bırakabilir.
Rakipler ve muhalif partiler, her fırsatta bir ihlali eleştirmek için mutlaka saldıracaklardır. Gazeteciler ve doğrulayıcılar, şikayetleri araştırabilir ve bu konuda yaptıkları gibi yolsuzluk iddiaları hakkında. Tartışma – hatta bir suçlu olarak suçlanmış birine dair uzun süreli bir tartışma – yalanın önemini artıracak. Seçmenler, bunun farkında olacaklar. Sonuç: daha az yalan.
Bill Adair tarafından yazılan "Beyond the Big Lie" kitabından alınmıştır. Atria Yayınevi tarafından 2024 yılında yayımlanmıştır. Copyright (c) 2024 Bill Adair tarafından.
Kaynak : Time Gazetesi
Özel İçerikler Burada: Diğer Yazıları Kaçırmayın
